Εχθές είδα την παράσταση του Ρέτσου στο Ηρώδειο. Επειδή έχω λεφτά, φίλους φίλων καλλιτέχνες και επειδή είχα μια κρίση αυτοτιμωρίας και επαναστατικότητας και έπρεπε να αποδείξω πως δεν μπορείς να περνάς παντού καλά.
Ο ίδιος δεν έπαιζε. Δεν θα πέρασε την οντισιόν του. Πόσοι μπορούν να παίξουν τον Αίγισθο, τον Αγαμέμνονα και τον Ορέστη και να μην αποκαλύψουν ούτε κατα λάθος ( για να μην πω ούτε κατά διάνοια) ποιος είναι ποιος;
Σε μια χώρα που με φοβίζει, σε ένα κράτος που με τρομοκρατεί, γιατί να πρέπει να φοβάμαι τον κ. Ρέτσο;
5 ολόκληρα λεπτά σιωπής; 5 ολόκληρα λεπτά σιωπής; 5 ολόκληρα λεπτά σιωπής; 5 ολόκληρα λεπτά σιωπής; 5 ολόκληρα λεπτά σιωπής; 5 ολόκληρα λεπτά σιωπής; 5 ολόκληρα λεπτά σιωπής; 5 ολόκληρα λεπτά σιωπής; 5 ολόκληρα λεπτά σιωπής; 5 ολόκληρα λεπτά σιωπής; 5 ολόκληρα λεπτά σιωπής; 5 ολόκληρα λεπτά σιωπής; 5 ολόκληρα λεπτά σιωπής; 5 ολόκληρα λεπτά σιωπής; 5 ολόκληρα λεπτά σιωπής; 5 ολόκληρα λεπτά σιωπής; 5 ολόκληρα λεπτά σιωπής; 5 ολόκληρα λεπτά σιωπής;
…και αν η ματιά είναι το..”ήταν σαν όνειρο”, τότε εγώ απαντώ αυτό:
“Σωστά· λοιπόν, η λύσσα αυτή ας κοπάσει
κι η ματαιοδοξία μας η μεγάλη,
γιατί μπορεί να ονειρευτούμε πάλι·
κι αλήθεια, στην παράξενη αυτή πλάση,
μόνο όνειρο είναι η ζωή. Κι η πείρα
μού έδειξε πως ζούμε στ’ όνειρό μας
ό,τι πιστεύουμε για τον εαυτό μας,
ώσπου ν’ αφυπνιστούμε από τη μοίρα.
Σ’ όνειρο ο βασιλιάς έχει την πλάνη
ότι διατάζει, ορίζει, βασιλεύει,
αλλά οι ιαχές, τα ζήτω που μαζεύει,
δανεικά είναι·
ο θάνατος τα κάνει
στάχτες και τα σκορπίζει στον αέρα.
Ποιος θα ’θελε άραγε να κυβερνήσει
ξέροντας ότι πρέπει να ξυπνήσει
σ’ ένα όνειρο θανάτου κάποια μέρα;
Όνειρο βλέπει ο πλούσιος πως φυλάει
με κόπο τόσα πλούτη· όνειρο πάλι
βλέπει ο φτωχός τη φτώχεια τη μεγάλη
όνειρο αυτός που η τύχη του γελάει,
κι αυτός που με τις προσβολές χορταίνει
το μίσος του,
κι αυτός που δάφνες δρέπει,
τι είν’ ο καθένας, σ’ όνειρο το βλέπει,
αλλά κανείς δεν το καταλαβαίνει.
Κι εγώ, το ότι ήμουν χθες σ’ ένα παλάτι
,
όνειρο το ’δα· κι όνειρο είναι πάλι
πως στο κελί δεμένο μ’ έχουν βάλει.
Τι είν’ η ζωή; Ένα ψέμα, μια αυταπάτη,
μια χίμαιρα, μια σκιά.
Στιγμή στου απείρου
το χάος είν’ ό,τι φαίνεται μεγάλο.
Γιατί η ζωή είν’ ένα όνειρο, τι άλλο!
Και τα όνειρα, είναι όνειρο του ονείρου.”
Πέδρο Καλδερόν ντε λα Μπάρκα, Η ζωή είναι όνειρο, μτφρ. Νίκος Χατζόπουλος
Υ.Γ. Ευχαριστώ την Ηλέκτρα, αν και δεν ξέρω ούτε ποια ήταν ούτε ποια την έπαιζε, γιατί με ξύπνησε…
