29.04.13
[...]Πετᾶτε τοὺς νεκροὺς εἶπ᾿ ὁ Ἡράκλειτος κι εἶδε τὸν οὐρανὸ νὰ χλωμιάζει
Κι εἶδε στὴ λάσπη δυὸ μικρὰ κυκλάμινα νὰ φιλιοῦνται
Κι ἔπεσε νὰ φιλήσει κι αὐτὸς τὸ πεθαμένο σῶμα του μὲς στὸ φιλόξενο χῶμα
Ὅπως ὁ λύκος κατεβαίνει ἀπ᾿ τοὺς δρυμοὺς νὰ δεῖ τὸ ψόφιο σκυλὶ καὶ νὰ κλάψει.
Τί νὰ μοῦ κάμει ἡ σταλαγματιὰ ποὺ λάμπει στὸ μέτωπό σου;
Τὸ ξέρω πάνω στὰ χείλια σου ἔγραψε ὁ κεραυνὸς τ᾿ ὄνομά του
Τὸ ξέρω μέσα στὰ μάτια σου ἔχτισε ἕνας ἀητὸς τὴ φωλιά του
Μὰ ἐδῶ στὴν ὄχτη τὴν ὑγρὴ μόνο ἕνας δρόμος ὑπάρχει
Μόνο ἕνας δρόμος ἀπατηλὸς καὶ πρέπει νὰ τὸν περάσεις
Πρέπει στὸ αἷμα νὰ βουτηχτεῖς πρὶν ὁ καιρὸς σὲ προφτάσει
Καὶ νὰ διαβεῖς ἀντίπερα νὰ ξαναβρεῖς τοὺς συντρόφους σου[...]
Κι εἶδε στὴ λάσπη δυὸ μικρὰ κυκλάμινα νὰ φιλιοῦνται
Κι ἔπεσε νὰ φιλήσει κι αὐτὸς τὸ πεθαμένο σῶμα του μὲς στὸ φιλόξενο χῶμα
Ὅπως ὁ λύκος κατεβαίνει ἀπ᾿ τοὺς δρυμοὺς νὰ δεῖ τὸ ψόφιο σκυλὶ καὶ νὰ κλάψει.
Τί νὰ μοῦ κάμει ἡ σταλαγματιὰ ποὺ λάμπει στὸ μέτωπό σου;
Τὸ ξέρω πάνω στὰ χείλια σου ἔγραψε ὁ κεραυνὸς τ᾿ ὄνομά του
Τὸ ξέρω μέσα στὰ μάτια σου ἔχτισε ἕνας ἀητὸς τὴ φωλιά του
Μὰ ἐδῶ στὴν ὄχτη τὴν ὑγρὴ μόνο ἕνας δρόμος ὑπάρχει
Μόνο ἕνας δρόμος ἀπατηλὸς καὶ πρέπει νὰ τὸν περάσεις
Πρέπει στὸ αἷμα νὰ βουτηχτεῖς πρὶν ὁ καιρὸς σὲ προφτάσει
Καὶ νὰ διαβεῖς ἀντίπερα νὰ ξαναβρεῖς τοὺς συντρόφους σου[...]
Γκάτσος
28.04.13
Μόλις
τελείωσε κι έχω μια δύσκολα διαχειρίσιμη συγκίνηση…
γιατί οι
φωνές με παρέσυραν σε τόπους άλλους,
γιατί τα
μάτια των μουσικών γυάλιζαν πάνω στη σκηνή και εκεί μπροστά στα ανίδεα και
απαίδευτα αυτιά και μάτια μου ένα θαύμα συνέβη,
γιατί η
καρδιά μου χτυπά ακόμη δυνατά από την αγωνία που μου προκαλεί η θέαση τόσης
ομορφιάς,
αλλά κυρίως,
γιατί σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς, οι φίλες μου αποφασίζουν και συνειδητά επιλέγουν
να βάζουν τις νότες στη σειρά, τις φωνές σε τάξη και τελικά, με ένα κλώτσο, να γυρίζουν
την ανέμη, ώστε να πουν ότι όλα είναι μια κόκκινη κλωστή δεμένη…
(Τα παιδιά
μου, όταν φέτος τους ρώτησα γιατί δεν επαναστατούν οι λαοί στα παραμύθια, μου
αποκρίθηκαν “τι δουλεία έχει, κυρία, η δημοκρατία με τα παραμύθια;” και
σκέφτομαι πως αυτό είπατε κι εσείς… αληθινά λόγια παιδιών)
Κάτι τόσο
αληθινό είναι δύσκολα διαχειρίσιμο.
Ήταν μια θαρραλέα
πολιτική πράξη.
Και είμαι
πολύ περήφανη που ήμουν μάρτυρας...
Σας
ευχαριστώ και Σας φιλώ
μμ
ΥΓ Μπορεί
να μην αποτελεί τίποτα από αυτά που γράφω παραπάνω προσωπική σας επιδίωξη ή
κίνητρο ή ούτε καν να σας ενδιαφέρει, αλλά πιστεύω ότι εξηγεί το φόβο που
προκαλέσατε εχθες.
Δεν πιστεύω ότι είναι ζήτημα κακής επικοινωνίας πάνω στην σκηνή, είναι και τι επικοινωνείς
προς τα κάτω.
Εννοώ πως αστεία αστεία αναλογιστήκατε πόσο δυνατά φωνάξατε εχθες την αλήθεια;
Όταν
3 κορίτσια φωνάζουν πως ο βασιλιάς είναι γμνός φαντάζομαι πως ένα από τα αισθήματα
που προκαλέι το γεγονός αυτό καθεαυτό (ασχετα με τον τρόπο που ειπώνεται) είναι
ο φόβος και είναι λογικό...
Ο φόβος φυλάει τα έρημα.
Αυτό ζούμε όλοι...
27.04.13
Αγαπημένες
μου,
Πάνε τώρα
δύο μέρες που έφτασα εδώ και μου φαίνονται σαν αιώνες. Το Μουσείο είναι μεγάλο
και είναι πολλοί γνωστοί μας εδώ.
Αγαπημένες
μου,
Πάνε τώρα
δύο χρόνια που έφτασα εδώ και μου φαίνονται σαν αιώνες. Οι φίλοι είναι όλοι
καλά και σας χαιρετούν! Από εδώ περνάει πολύς κόσμος. Κάποιοι έρχονται ξανά και
ξανά σαν κάτι να προσπαθούν να μάθουν, σαν κάτι να περιμένουν να τους πω.
Αγαπημένες
μου,
Πάνε τώρα
δύο αιώνες που έφτασα εδώ και μου φαίνονται σαν αιώνες. Ο κλοιός γύρω μου είναι
στενός. Πάλι αρνήθηκαν την επιστροφή μου.
Ο νους μου
καθημερινά δραπετεύει κοντά σας...
26.04.13
Όπως το’ χω πει και άλλοτε, τα ψεύτικα
λουλούδια του νεοκλασικισμού, ξεγελασμένα από
τη θαλπωρή της αττικής γης που προ πολλών
αιώνων τα γέννησε μαζί με τον ήλιο, πιάσανε
ρίζες ή έδωσαν εντύπωση μέχρι φρεναπάτης πως
πιάσανε, πέταξαν βλαστάρια, έδεσαν
μπουμπούκια κλπ. Όλη αυτή η απίστευτη άνοιξη
όλο αυτό το λουλούδισμα, ψεύτικο ή αληθινό
μέχρι φρεναπάτης και τρέλας έδωσε καρπό.
λουλούδια του νεοκλασικισμού, ξεγελασμένα από
τη θαλπωρή της αττικής γης που προ πολλών
αιώνων τα γέννησε μαζί με τον ήλιο, πιάσανε
ρίζες ή έδωσαν εντύπωση μέχρι φρεναπάτης πως
πιάσανε, πέταξαν βλαστάρια, έδεσαν
μπουμπούκια κλπ. Όλη αυτή η απίστευτη άνοιξη
όλο αυτό το λουλούδισμα, ψεύτικο ή αληθινό
μέχρι φρεναπάτης και τρέλας έδωσε καρπό.
Τσαρούχης
