για το γυρισμό, στο πιισωγύρισμα, από το γύρω γύρω, κατά το συγύρισμα...

-Πάρε όσα αυγά περίσσεψαν, είπε, και μια ντουζίνα κονσέρβες σολομό. Δώσε τα στην ψυχοκόρη σου να μην πάνε χαμένα. Κάθε πρωί ερχόταν και μου γέμιζε το θερμός νερό.
Της τό'πα.
-Τώρα είμαι πλούσια, είπε. Καμιά σ'όλα τα Σαμπάν δεν έχει το βιος μου.
Κατέβασε το κεφάλι της.
-Το ευχαριστώ είναι πρόστυχη πληρωμή. Όταν δυο άνθρωποι ζούνε ο ένας με την ανάσα του άλλου δε χωράει πληρωμη.
-Θα ξαναγυρίσω, της είπα.
-Κανείς δεν ξαναγυρίζει. Ο καλός Δράκος κατεβαίνει στα σπίτια μας μονάχα μια φορά. Πολλοί δεν τον έχουν ούτε συναντήσει. Εγώ τον είδα.
-Τότε γιατί δεν τον δένεις με σκοινί της Μανίλλα, να μη σου φύγει.
-Όσοι τον αγγίσανε μίκρυνε. Έγινε ένα σκουλήκι ίσαμε το νύχι μου. Σκλαβωμένος δε μπορεί πια να κάνει καλό.
-Πώς είναι;
-... είναι κεντημένος με χρυσές κλωστές σε μεταξωτό του Σαντούνγκ.
-Και πώς βοηθάει;
-Δε βοηθάει. Προλαβαίνει. Όταν κάποιος πέσει στο ποτάμι, κανείς δικός του δεν τον βοηθάει. Δεν πρέπει. Το σωστό είναι να τον προλαβαίνουν πριν πέσει.
Είναι νάνος, σκέφτηκα. Δεν είναι φυσικό να μιλάει έτσι.
-Την αλήθεια, πες μου την αλήθεια, της είπα. Πόσο χρονών είσαι;
-Όσο και προχτές που με ρώτησες. Δέκα. Μα γιατί ρωτάς;
Ν.Καββαδίας


Υ.Γ. εσύ που έκανες μέρες να κατεβάσεις ένα video clip όταν σε γνώρισα...κι ας είσαι ανυπόμονος

εσύ που πριν από 6 χρόνια με πέρασες στην απέναντι θάλασσα μέσα στην αγκαλιά σου ακούγοντας bjork (http://www.youtube.com/watch?v=S1QtZqCiP7s) ... 
κι ας μη σ' αρέσουν οι γκόμενες που κρυώνουν

εσύ που θυμώνεις με τα κομπλιμέντα μου, αλλά έχεις θαυμάσει την κάτω γραμμή των ματιών μου... κι ας μην τρώω όλο το φαγητό μου

εσύ που φέτος μου αγόρασες χρόνο, ενώ στην Κοπεγχάγη μου αγόραζες καραμέλες... 
κι ας μην σ΄άφησα να με πας στη γοργόνα

εσύ που μπήκες μόλις στο skype... 
κι ας μην έχεις καλό δίκτυο στο νησί

εσύ θα είσαι για πάντα το αγόρι μου που δεν μεγαλώνει ποτέ...
κι ας μην είμαι η tinkerbell

αυτό ήταν για σένα, χωρίς ενοχές