Όταν οι Ούννοι γιορτάζουν την Παγκόσμια Μέρα Ψυχικής Υγείας

Η Κ. είναι ένα μικρό κορίτσι που ζει μόνη της σε ενα σπίτι, αν και δεν ξέρει τι ώρα βρέθηκε εκεί και μάλλον δεν την πολυνοιάζει κιόλας.

Δεν έχει ζώα μαζί της, δεν μετράει τ’ αστρα, κι αυτό για να μην σχηματίσετε την στερεοτυπική αντίληψη για το πως μεγαλώνει ένα κοριτσάκι μόνο του στην άγρια πόλη. Δεν μοιάζει με γνωστές με σπίρτα, άλογα, μαϊμούδες και ρολόγια. Δεν την μετακινούν κυκλώνες και κυρίως δεν κοιμάται πολύ.

Κάθεται πολλές μέρες μέσα στο σπίτι της. Στο σκοτάδι και ζωγραφίζει σπίτια. Και μετα τα κατασκευάζει. Με χαρτόκουτα που βρίσκει στα σκουπίδια.

Δεν της λείπει τίποτα, δεν κάνει όνειρα, έχει μόνο την ανάγκη να φτιάχνει σπίτια. Πρώτα στο χαρτί και έπειτα με τρεις διαστάσεις. Δεν τα γεμίζει με τίποτα σπουδαίο. Κάτι μικρά ανθρωπάκια μόνο κυκλοφορούν στα σπίτια της. Αλλά δεν τα βλέπει ούτε καν εκείνη. Και δεν ξέρει ούτε πότε φεύγουν, ούτε πότε έρχονται.

Αν μπορούσαμε να κρυφοκοιτάξουμε από το παράθυρο την Κ. την ώρα που ζωγραφίζει, θα βλέπαμε πως έχει ζωγραφίσει και δικά μας σπίτια… 

Σπίτια που ζήσαμε κάποτε. Σπίτια που μεγαλώσαμε ή που πεθάναμε κι αν κοιτάξετε καλά μέσα στο σπίτι σας που έχει σχεδιάσει, θα δείτε πως σε κάποια γωνιά δίπλα στο τηλέφωνο ή πίσω από το καλοριφέρ, μέσα στην ντουλάπα ή έξω στον κήπο της αυλής, υπάρχει ένα μικρό κοριτσάκι που ζωγραφίζει σπίτια δικά σας ή ξενα που μέσα κυκλοφορούν μικρά ανθρωπάκια. 

Η Κ. γιορτάζει σήμερα!Πείτε της ένα χρόνια πολλά, σπίτι είναι...

Σπίτι σας, συγκεκριμένα...

https://www.youtube.com/watch?v=_CgngMZnVG8