λίγο η ημέρα που πέρασε,
λίγο η νύχτα που έπεσε,
λίγο η κουβέντα που τελείωσε,
λίγο η σιωπή που συνεχίζεται...
...λύγισα:
Εγώ κοιτούσα τη Γιαδικιάρογλου, που κοιτούσε την Πετροπούλου...
λίγο η νύχτα που έπεσε,
λίγο η κουβέντα που τελείωσε,
λίγο η σιωπή που συνεχίζεται...
...λύγισα:
Εγώ κοιτούσα τη Γιαδικιάρογλου, που κοιτούσε την Πετροπούλου...
Σοῦ εἶπα:
ΑπάντησηΔιαγραφή- Λύγισα.
Καὶ εἶπες:
- Μὴ θλίβεσαι.
Ἀπογοητεύσου ἥσυχα.
Ἤρεμα δέξου νὰ κοιτᾷς
σταματημένο τὸ ρολόι.
Λογικὰ ἀπελπίσου
πῶς δὲν εἶναι ξεκούρδιστο,
ὅτι ἔτσι δουλεύει ὁ δικός σου χρόνος.
Κι ἂν αἴφνης τύχει
νὰ σαλέψει κάποιος λεπτοδείκτης,
μὴ ριψοκινδυνέψεις νὰ χαρεῖς.
Ἡ κίνηση αὐτὴ δὲν θά ῾ναι χρόνος.
Θά ῾ναι κάποιων ἐλπίδων ψευδορκίες.
Κατέβα σοβαρή,
νηφάλια αὐτοεκθρονίσου
ἀπὸ τὰ χίλια σου παράθυρα..
Γιὰ ἕνα μήπως τ᾿ ἄνοιξες.
Κι αὐτοξεχάσου εὔχαρις.
Ὅ,τι εἶχες νὰ πεῖς,
γιὰ τὰ φθινόπωρα, τὰ κύκνεια,
τὶς μνῆμες, ὑδροροὲς τῶν ἐρώτων,
τὴν ἀλληλοκτονία τῶν ὠρῶν,
τῶν ἀγαλμάτων τὴν φερεγγυότητα,
ὅ,τι εἶχες νὰ πεῖς
γι᾿ ἀνθώπους ποὺ σιγὰ-σιγὰ λυγίζουν,
τὸ εἶπες.
Κ. Δημουλά