μέρη του σώματος Ι

Η αλήθεια είναι πως αν εξαιρέσω το «Πλάτη με Πλάτη» του κ. Γονίδη, πιστεύω πως η πλάτη δεν έχει τραγουδηστεί, όσο θα της άξιζε.

Ίσως γι’ αυτό να μην μπορώ να τραγουδήσω σήμερα.

Άλλοτε φαρδιά και στιβαρή

άλλοτε ντελικάτη κι εύθραυστη

γυμνή στον ηλιό ή ανατριχιασμένη από το κρύο

με βρεγμένη πετσέτα ή με σημάδι από το μαγιό

να κουβαλά παλτό, σχολική τσάντα ή να κλείνει πόρτες

να την γαργαλούν τα μαλλιά και να την ξεμουδιάζει το νερό στο ντουζ 

να γεμίζει με άμμο ή να πρασινίζει από το γρασίδι

να την ενοχλεί το κεφαλάρι του κρεβατιού 

και να την ξεκουράζει το καραβόπανο της καρέκλας

να την τρίβουν δυο αντρικά χέρια ή να την περπατούν δυο παιδικά δάχτυλα

με ελιές και σημάδια ή με τομές, ουλές και καμπούρα

άλλοτε για χάδια, άλλοτε για φιλικά χτυπήματα

για να την φιλάς και για να την φυσάς, 

για να την τσιμπάς και να την δαγκώνεις

να την γλύφεις και να την ζωγραφίζεις,

να την κοιτάς, 

να την σπρώχνεις και την τραβάς  πάνω σου…

αλλά κυρίως για την γυρίζεις σήμερα 

στο αύριο και στο χτες...