Μακράν με διαφορά το soundtrack της θυματοποίησης...
(Δεν θα αναφερθώ στην αντιπάθεια που τρεφω στα
πρόσωπα των δημιουργών παρά θα μείνω στους στίχους...)
Έλα κοντά μην κάνεις πίσω
Γιατί να έρθω εγώ;
Πόδια δεν έχεις να τα πάρεις και να ‘ρθεις;
το χέρι κράτα μου στα σκοτεινά
Μπα στα σκοτεινά; Στα φωτεινά τι
θα σου κρατάω; Θέση;
Έλα
κοντά να σου μιλήσω
Δεν φαίνεται ότι πιστεύει ότι “τα
λέει” ωραία;
Νάρκισσος!!!
γι’ αυτά που μέσα δε χωράνε πια
Το
γνωστό σύνδρομο της χέστρας: χέζω και φεύγω…
Να με προσέχεις
Να μια στιγμή αλήθειας, να το το
λάθος:
κανένα έγκλημα δεν είναι τέλειο!
Το ομολογεί! Πρόσεχε!
γιατί έχω πέσει χαμηλά, έχω πέσει
χαμηλά
Πόσο; Με τρομάζεις! Πού έχεις
σκορπιό;
μάτια
μου γλυκά, να με αντέχεις
Και γλύψιμο και αντοχή;
Στο σεξ μάλλον δεν σε έχουν πει και Lara
Croft…
να με προσέχεις
το
ξαναλέει…
μέχρι να σηκωθώ ξανά
Α, να τα μας… όταν σηκωθείς
φαντάζομαι θα την κάνεις
ή θα αρχίσεις να ρίχνεις εμένα;
λίγο
ακόμα μοναχά
Έτσι είπαν και στον Άτλαντα και στο
Σίσσυφο…
μάτια μου γλυκά να με αντέχεις
ό.π.
να με προσέχεις
ό.π.
Έλα
κοντά, το κόσμο κρύψε
Μάλιστα όχι μόνο δεν παραδέχεσαι ότι εσύ
κρύβεσαι
από το κόσμο
(ο οποίος να φανταστώ ότι “δεν σε καταλαβαίνει”,
“δεν
αναγνωρίζει την αξία σου”,
“δεν σου προσφέρει όλα αυτά που σου αξίζουν” κτλ, κτλ)
αλλά επιπλέον, θέλεις εγώ να βάλω πλάτες,
ώστε λίγο πριν με χωρίσεις να με πεις
και εξουσιάστρια;
Ε; Το βρήκα;
τον κόσμο αυτό που μου ζητά
πολλά
Τα
απαραίτητα σου ζητάει, ρε μαλάκα:
να κρατας τα ίσα! Γαμώ την επανάστασή μου…
Έλα κοντά μια σπίθα ρίξε
Δεν φοβάσαι μη ρίξω σπίρτο και
πυρποληθείς
κι αυτή η αγάπη στα άστρα σ’ ανεβάσει
κι αυτά μετά θα σε μαλώνουμε
που περπατάς τις νύχτες;
να βγει
απ' τη στάχτη μου ξανά φωτιά
ένα έχω να σου πω: παλιό, κλασικό κι
αγαπημένο:
Μαλάκα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου